ปากเสียงของคนท้องถิ่น เพื่อการพัฒนาประเทศ
พลังงาน / สิ่งแวดล้อม ย้อนกลับ
ผลวิจัย “พะยูน” ทุกน่านน้ำไทย ตายเฉลี่ยปีละ 8 ตัว
05 พ.ค. 2560

ศูนย์วิจัยและพัฒนาทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งทะเลอันดามันสำรวจพะยูนล่าสุดในทะเลตรังยังเหลือราวๆ 170 ตัวหรือเหลือทั่วทุกน่านน้ำไทยเพียง 200ตัว ขณะที่ยอดตายเฉลี่ยปีละ 8 ตัว

ดร.ก้องเกียรติกิตติวัฒนาวงศ์ผู้อำนวยการศูนย์วิจัยและพัฒนาทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งทะเลอันดามันกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งพร้อมคณะได้ทำการบินสำรวจพะยูนในท้องทะเลอันดามันโดยเฉพาะบริเวณเกาะลิบงและเกาะมุกแหล่งอาศัยที่สำคัญที่สุดในทะเลตรังรวมทั้งสำรวจความอุดมสมบูรณ์ของแหล่งหญ้าทะเลอาหารของพะยูนซึ่งเป็นสัตว์ทะเลหายากที่ใกล้จะสูญพันธุ์ซึ่งเป็นกิจกรรมที่นักวิชาการประมงได้ดำเนินการมาอย่างต่อเนื่องกว่า 10 ปีแล้วโดยปีนี้เป็นปีแรกที่ได้ทดลองนำหุ่นยนต์สำรวจทางอากาศหรือโดรนมาใช้จากที่ในปีก่อนๆจะใช้เครื่องบินเล็กและพารามอเตอร์

ทั้งนี้ผลการสำรวจพะยูนในทะเลตรังโดยเบื้องต้นพบว่าช่วงระหว่างปี 2541-2553 มีพะยูนเฉลี่ยประมาณปีละ 20 ตัวจากนั้นในปี 2554 ลดลงเหลือ 150ตัว และเหลือน้อยที่สุดในปี 2556 คือ 125 ตัวอย่างไรก็ตามหลังจากปี 2557 พะยูนก็เริ่มกลับมามีจำนวนเพิ่มขึ้นโดยในปี 2559 มี 160 ตัวและล่าสุดปี 2560มี 169 ตัวขณะที่อัตราการตายของพะยูนช่วงระหว่างปี 2541-2553 ตายไปรวมประมาณ 63 ตัวหรือเฉลี่ยปีละ 5.26ตัวแต่เมื่อถึงปี 2555 พะยูนได้ตายเพิ่มขึ้นเป็น 13 ตัวอย่างไรก็ตามหลังจากปี 2556 พะยูนก็กลับมาตายลดลงเหลือปีละ 6-8 ตัวโดยในปี2558และ 2559 มีอัตราการตายเท่ากันคือปีละ 8 ตัว

สำหรับสถานการณ์พะยูนโดยภาพรวมของประเทศไทยล่าสุดนั้นคาดว่าจะมีจำนวนทั้งหมดประมาณ 200ตัวส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในทะเลฝั่งอันดามันโดยมีจำนวนมากที่สุดในจังหวัดตรังประมาณ 150-160 ตัวตามมาด้วยจังหวัดกระบี่ 20 ตัวจังหวัดพังงา 10 ตัวและจังหวัดสตูล5ตัวส่วนทะเลฝั่งอ่าวไทยพบพะยูนในจังหวัดสุราษฎร์ธานี 10 ตัวและจังหวัดปัตตานี 5 ตัวรวมทั้งจังหวัดแถบภาคตะวันออกตั้งแต่จังหวัดชลบุรีถึงจังหวัดตราดประมาณ10 ตัวทั้งนี้แม้จากข้อมูลจะพบว่าพะยูนมีจำนวนเพิ่มขึ้นและตายลดลงแต่ก็ยังต้องติดตามดูแลและอนุรักษ์กันอย่างต่อเนื่อง

หนังสือพิมพ์ OPT NEWS ONLINE
วันที่ 16 - 31 มีนาคม 2567
อปท.เชิญเป็นแขก ดูทั้งหมด
27 ธ.ค. 2566
แพทย์ พยาบาล หรือบุคลากรทางการแพทย์ เป็นอาชีพที่ต้องเสียสละตนเองเพื่อผู้อื่น ไม่เพียงต้องดูแลรักษาผู้ป่วยตามหลักการทางการแพทย์เท่านั้น แต่ต้องเข้าใจและเข้าถึงจิตใจของผู้ป่วยอย่างแท้จริงอีกด้วย ดังนั้น ผู้ที่จะทำงานอาชีพนี้ ต้องมีหัวใจและอุดมการณ์ที่มีความเสียส...