ปากเสียงของคนท้องถิ่น เพื่อการพัฒนาประเทศ
ท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ ย้อนกลับ
พิษณุโลก ข้าวเม่าพอก “วัดหาดมูลกระบือ” ตำนานความอร่อยคู่แข่งเรือพิษณุโลก รายได้พัฒนาวัด
15 ก.ย. 2568

ข้าวเม่าพอกจากวัดหาดมูลกระบือ จังหวัดพิจิตร ขนมพื้นถิ่นคู่ประเพณีแข่งเรือยาวพิษณุโลก เปิดขายแล้ว 14–21 กันยายน 2568 ที่หน้าวัดใหญ่ ราคาห่อละ 50 บาท ชาวบ้าน-จิตอาสาร่วมแรงทำ ขายดีสร้างรายได้ปีละนับล้านบาท เพื่อนำไปพัฒนาวัด

วันที่ 15 กันยายน 2568 ที่บริเวณหน้าวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ วรมหาวิหาร หรือ “วัดใหญ่” อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก บรรยากาศงานแข่งเรือยาวประเพณีชิงถ้วยพระราชทาน ประจำปี 2568 นอกจากการแข่งขันสุดยิ่งใหญ่แล้ว ไฮไลท์ที่หลายคนรอคอยคือ “ข้าวเม่าพอก” จากวัดหาดมูลกระบือ จังหวัดพิจิตร ที่เดินทางมาจำหน่ายเป็นประจำทุกปี

9

ปีนี้เปิดขายตั้งแต่วันที่ 14–21 กันยายน 2568 ตรงกับช่วงงานแข่งเรือ 19–21 กันยายน โดยยังคงรูปแบบเดิม คือกลุ่มจิตอาสาญาติโยมช่วยกันทำที่วัด จากนั้นนำข้าวเม่าพอกทอดใหม่ๆ ร้อนๆ บรรทุกใส่รถยนต์มาจำหน่ายหน้าวัดใหญ่ วันละ 2–3 เที่ยว รวมแล้วกว่า 600 ห่อ ราคาแพละ 50 บาท และกล่องละ 60 บาท
แม้ปัจจุบันจะไม่ได้ทอดสดๆ ที่หน้างานเหมือนอดีต ซึ่งเคยมีชาวบ้านหลายสิบชีวิตช่วยกันปั้นและทอดจนบรรยากาศคึกคัก 

แต่การทำที่วัดแล้วขนมาจำหน่ายก็ยังได้รับความนิยมจากชาวพิษณุโลกและนักท่องเที่ยวเช่นเดิม ประชาชนต่างอุดหนุนเพราะรู้ว่ารายได้ทั้งหมดนำไปใช้พัฒนาวัด

พระสุธินันท์ สุทธินันโท พระลูกวัดหาดมูลกระบือ เปิดเผยว่า การทำข้าวเม่าพอกของวัดมีมาตั้งแต่ปี 2502 โดยพระครูพิเชฏฐ์ ธรรมคุณ อดีตเจ้าอาวาส เริ่มขายในงานแข่งเรือที่วัดหาดมูลกระบือ ก่อนจะขยายไปยังหลายวัดในจังหวัดพิจิตร และในเวลาต่อมาก็ได้รับเชิญให้มาขายที่งานแข่งเรือพิษณุโลก ซึ่งทำต่อเนื่องมาหลายสิบปี

ปัจจุบันข้าวเม่าพอกของวัดหาดมูลกระบือสร้างรายได้ปีละกว่า 1 ล้านบาท โดยเฉพาะในพิษณุโลกมียอดขายไม่ต่ำกว่าวันละ 20,000–30,000 บาท สะท้อนถึงทั้งรสชาติความอร่อย และแรงศรัทธาที่ประชาชนมีต่อวัด

พิษณุโลก/ศริตวรรธน์ อัครชินพรรณ/0661326136

หนังสือพิมพ์ OPT NEWS ONLINE
วันที่ 16 - 30 กันยายน 2568
อปท.นิวส์เชิญเป็นแขก ดูทั้งหมด
29 ส.ค. 2568
หากจะมองหาผู้หญิงแกร่งในวัยกลางคนที่มาก ไปด้วยความสามารถ จากเด็กผู้หญิงคนหนึ่งใน ต่างจังหวัดที่ขยันขันแข็ง มุมานะทั้งใฝ่เรียน หาความรู้ และทักษะต่างๆ เพื่อทำงานเลี้ยงชีพด้วยตัวเอง และครอบครัวอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และทุก ย่างก้าวของเธอมีความหมายอย่างยิ่ง จ...