จากเด็กบ้านนอกวันหนึ่งได้ทีโอกาสเข้าเมืองหลวงเกิดหลงระเริงกับแสงสีและสิ่งยั่วยุ ประกอบกับเป็นคนจิตใจอ่อนไหวออกไปทางผู้หญิงทำให้เพลิดเพลินจนลืมตัว จนติดเชื้อร้าย หมดอนาคตความฝีนที่วาดไว้พังทลาย สุดท้าย ซมซานกลับมาหวังพึ่งญาติพี่น้อง พ่อแม่ แต้กลับช้ำหนักเมื่อพ่อบังเกิดเกล้าโกรธ และรับไม่ได้ถึงกับไม่ดูดาย มีเพียง คุณอุไร ญาติห่างๆสาวสารคอยปลอบใจและดูแลปลูกเพิงไมท้เล็กๆให้เป็นที่นอน เงินไม่มี เพื่อนหาย จะนี่วรอความตายตงไม่ใช่ วิษณุ  เชื่อวงษ์ อดีตสาวประเพทสองเล่าให้ฟังในขณะกำลังคัดยแกขยะว่า หลังกลับมาบ้านหวังพึ่งครอบครัว แต่ได้รับการปฏิเสธก็ไม่ได้น้อยใจเพราะตัวเราทำเอง ชีวิตร้องอยู่ได้ ตัดสินใจออกเดินหาเก็บขยะที่พอจะขายได้มาขายเอาเงินมายาไส้ได้บ้างไม่ได้บ้าง บางวันขายได้ก้ได้กิน บางวีนเก็ยไม่ได้ก็อด หรือเข้าขอข้าวหลบวงบตาที่วัดกินประทังหิว แต่ไม่เสมอไปบาวครั้งมี บางครั้งไม่มี แต่ซ้ำนร้ายเชื้อราขึ้นสมอง แขนขาเกร็งจนเดินลำบากที่นร้ายกว่านี้น ตาบอดสนิทไปข้างหนึ่ง อยากจะได้บัตรคนพิดการเผ่าอได้เงินรัฐมาใช้หมอบอกบอกแค่ข้าวเดียวไม่เข้าข่ายจึงอ้างว้างไม่มีรโอกาส กัดฟันสู้ตามลำพังก่อนที่เรี่ยวแรงจะหมด บั้นปลายชีวิตอยากมีบ้านซุกหัวนอนที่กันฟ้ากันฝนได้บ้าง ก็พอใจ  ทั้งหมดมันแค่ความหวังความจริงคงไม่มีเพราะตนไม่รู้จะไปทาวไหนที่จะได้แม้บัตรใบเดียงยังยากแสนยาก

     คุณอุไร (ขอสงวนนามสกุล) บอกว่าตนเป็นญาติห่างๆ สงสารก็ทำได้แค่ที่จะทำเด้ ไม่เคยรังเกียจที่ วิษณุ เป็นโรคร้ายเพราะไม่ได้ทำให้ติดต่อ สามปีที่เค้ากลับมาก็ช่วยกันปลูกกระท่อมให้อาศัย ต่อไฟให้ใช้ บางครั้งก็หยิบยื่นข้าวปลาอาหารให้ แต่ส่วนใหญ่วิษณุ จะปฏิเสธเพราะเกรงใจ อยากวอนขอเมตตาจากคนใจดี ช่วยเหลือ โดยโอนเข้าบัญชี ธนาคารออมสิน สาขากบินทร์บุรี ชื่อวิษณุ  เชื้อวงษ์ เลขที่ 020188136234 ประเภทออมทรัพย์ นึกว่าช่วยเพื่อนมนุษย์ในยามยากให้มีชีวิตที่ดีกว่านี้  เรื่องบัตรคนพิการคงหมดหวัง

ทีมข่าวปราจีนบุรี