ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่ลานหน้าเจดีย์พุทธคยา วัดวังวิเวการาม อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี สถานที่จัดงานประเพณีลอยเรือสะเดาะเคราะห์ ตามวิถีศรัทธาและความเชื่อของชาวมอญสังขละบุรี ที่ว่า เป็นการบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์แห่งสายน้ำและปัดเป่าเคราะห์ร้ายผ่านพ้นไป หรือลอยหายไปกับสายน้ำ และเป็นการทำบุญอุทิศส่วนกุศลแก่บรรพบุรุษ ประเพณีนี้สืบทอดกันมาอย่างยาวนาน จากรุ่นสู่รุ่น และปัจจุบันยังคงไว้ซึ่งเอกลักษณ์ดั่งเดิมอย่างเหนียวแน่น ด้วยแรงศรัทธาร่วมมือ ร่วมแรง ร่วมใจกันของชาวมอญสังขละบุรีในการจัดงาน

โดยในปี 2568 นี้ งานจัดขึ้นระหว่างวันที่ 6 – 8 กันยายน ณ บริเวณลานหน้าเจดีย์พุทธคยา วัดวังก์วิเวการาม โดยมีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างชาติทยอยเข้าร่วมจำนวนมาก บรรยากาศเต็มไปด้วยสีสันของธง ตุง และร่มหลากสีที่ถูกประดับตกแต่งอย่างสวยงามบนลำเรือที่สร้างจากไม้ไผ่ ด้วยฝีมือปราชญ์ชาวบ้าน

การเตรียมงานที่รวมใจชุมชน ก่อนถึงวันงานหลายสัปดาห์ ชาวบ้านจะร่วมแรงร่วมใจกันแบ่งหน้าที่ หัวหน้าคุ้มรับงานไปมอบหมายลูกบ้าน บ้างทำธง บ้างจัดเครื่องบูชา ขณะที่กลุ่มผู้ชายรวมตัวกันบริเวณลานวัด ช่วยกันสานเรือไม้ไผ่ทีละลำอย่างประณีต เพื่อใช้บรรจุเครื่องเซ่นไหว้และของทานในพิธีใหญ่ยามค่ำคืน ชาวบ้านมอญจะพร้อมใจกันสวดมนต์ ทำบุญสะเดาะเคราะห์ จุดเทียนอธิษฐาน และนำเครื่องเซ่นไหว้ เช่น กล้วย อ้อย ข้าว ขนม และดอกไม้ วางลงในเรือ พร้อมตั้งจิตอธิษฐานตามความเชื่อ ให้เคราะห์ร้ายผ่านพ้นไป

ไฮไลท์แห่งความศรัทธาและความเชื่อ อยู่ในเช้าวันนี้ ( 8 กันยายน 2568)  ซึ่งตรงกับวันแรม 1 ค่ำ เดือนสิบ ถือเป็นจุดสำคัญที่สุดของงาน ชาวบ้านทั้งหมู่บ้านจะพร้อมใจกันตั้งขบวนแห่ บรรเลงดนตรีพื้นบ้าน ช่วยกันลากลำเรือ ลงสู่แม่น้ำสามประสบ จุดบรรจบของแม่น้ำสายสำคัญ 3 สายของสังขละบุรี ได้แก่ แม่น้ำซองกาเลีย แม่น้ำบีคลี่ และ แม่น้ำรันตี ซึ่งไหลมาบรรจบกัน เรียกว่า “สามประสบ” และปล่อยโคมลอยขึ้นสู่ฟ้า สร้างภาพงดงามตัดกับท้องฟ้ายามเช้าของช่วงฤดูฝน แต่ทว่าในช่วงที่ลากเรือท้องฟ้ากลับปลอดโปร่ง จากนั้นชาวบ้านหลายร้อยคนจะช่วยกันลากเรือไม้ไผ่ที่บรรจุเครื่องบูชาและของทาน ไปยังจุดบรรจบของแม่น้ำสามประสบ เพื่อทำพิธีลอยเรือถวายเป็นพุทธบูชา และสะเดาะเคราะห์ไปพร้อมกัน จากนั้นชาวบ้านจะลากเรือนำไปไว้บริเวณสะพานไม้อุตตมานุสรณ์ (สะพานมอญ) เพื่อให้นักท่องเที่ยวได้ร่วมชมและถ่ายภาพเป็นที่ระลึก เรือไม้ไผ่จะจมลงสู้ก้นแม้น้ำและสลายไปตามธรรมชาติ ไม้ไผ่และอาหารบางส่วนจะถูกชาวบ้านนำไปใช้ประโยชน์

สำหรับชาวมอญสังขละบุรี ประเพณีนี้ไม่ใช่เพียงแค่การทำบุญ หากแต่เป็นการประกาศถึงความสามัคคี ความกตัญญูต่อบรรพบุรุษ และการขอพรให้ชีวิตพบเจอแต่สิ่งดีงาม งานบุญเดือนสิบจึงเปรียบเหมือนสายใยที่เชื่อมโยงผู้คนในชุมชนเข้าด้วยกัน

“ประเพณีลอยเรือสะเดาะเคราะห์” ไม่ได้เป็นเพียงพิธีกรรมทางศาสนา แต่ยังเป็นภาพสะท้อนของรากเหง้าวัฒนธรรม ความเชื่อ และความสามัคคีของชาวไทยเชื้อสายมอญ ที่ยังคงสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น เป็นมรดกทางจิตวิญญาณที่สมควรค่าแก่การอนุรักษ์และส่งต่อให้คงอยู่คู่แผ่นดินไทย รวมทั้งเป็นอีกหนึ่ง Soft Power ด้านวัฒนธรรม การท่องเที่ยวของอำเภอสังขละบุรีอีกด้วย
   //////////////////////////////////////////////////////////////////////
ข่าวภูมิภาคกาญจนบุรี / ปรีชา  ไหลวารินทร์